Ophanging op dubbele draagarmen: werkingsprincipe, foto

De inhoud van het artikel:

• Geschiedenis van uiterlijk
• Werkingsprincipe en apparaat:
• Gelach structuur ophanging
• Voors en tegens
• Waar is geïnstalleerd
• Prijs
• Beoordelingen

In het vorige artikel hadden we het al over de MacPherson-ophanging, laten we nu eens kijken naar de ophanging van de auto op dubbele draagarmen. Veel experts noemen het ook klassiek en verwijzen naar de klasse van onafhankelijke ophangingen, en de aanwezigheid van twee draagarmen diende als de naam. Tegenwoordig is het een van de meest geavanceerde mechanismen van het onafhankelijke type. In de regel wordt het geïnstalleerd op sportwagens en premiumklasse met meer vermogen.

Een enorm pluspunt is dat het strikt voldoet aan de kenmerken die zijn vastgelegd door de ingenieurs van de auto, en het veranderen van de afmetingen van de baan is bijna onmogelijk. De ophanginrichting is zeer complex, hoewel deze indien nodig volledig kan worden verwijderd, vervangen door een nieuwe of kan worden gerepareerd, ongeacht de auto. De betrouwbaarheid van een dergelijke ophanging spreekt voor zich, aangezien alle moderne Formule 1-raceauto's zijn uitgerust met een dubbele wishbone-ophanging.

De geschiedenis van het uiterlijk van de double wishbone-ophanging

Voor het eerst werd in 1935 gesproken over de ophanging op dubbele draagarmen, als een soort onafhankelijke ophanging en vrijwel onmiddellijk begonnen ze deze op dure auto's te zetten. We kunnen zeggen dat dit mechanisme de basis vormde van de moderne MacPherson, maar vanwege de prijs en het omvangrijke formaat had het gewoon geen zin om het op budgetauto's te gebruiken. Aanvankelijk werd op de voor- en achteras dubbele wishbone-ophanging geïnstalleerd, maar uiteindelijk alleen op de vooras. De reden was het verlies van controle over de auto, door het manoeuvreren van de wielen op de ophanging en het verschuiven van de gehele achteras in de richting tegengesteld aan de bocht.

Dit type ophanging is te vinden in veel beroemde auto's, zowel in die tijd als vandaag. Tot de meest bekende sportwagens behoren Ferarri, Lotus, TVR, Mercedes-Benz en BMW. Vanaf het allereerste begin begonnen deze bedrijven deze technologie te gebruiken, waardoor het rijgedrag en de betrouwbaarheid van hun voertuigen toenam. Zoals ze zeiden, een van die voorbeelden waren de Formule 1-raceauto's, die allemaal zonder uitzondering een dubbele wishbone-ophanging gebruiken.

Het werkingsprincipe en de ophanginrichting op de draagarmen

Gezien de merken auto's waarop de dubbele wishbone-ophanging wordt gebruikt, worden het ontwerp van de ophanging zelf en het werkingsprincipe interessant. De meeste auto's die dit type mechanisme gebruiken, kunnen grote overbelastingen overwinnen en zijn ook zeer comfortabel in de cabine. De belangrijkste taak is om de auto op de weg te houden en de bestuurbaarheid zo veel mogelijk te behouden.

Zoals uit de naam al duidelijk is, is een dergelijke ophanging gebaseerd op twee draagarmen, de set bevat ook stille blokken, schokdemperveren, schokdempers zelf, kogelgewrichten en scharnieren. Afhankelijk van de fabrikant kunnen extra onderdelen worden gebruikt, maar de klassieke versie ziet er precies zo uit. Door het type skelet zijn er twee soorten hefbomen - respectievelijk U-vormig en L-vormig, en ze verschillen door het type bevestiging.

Ongeacht het type hendel heeft elk drie bevestigingspunten, twee aan de carrosserie en één aan de fusee. Als de hendels met stille blokken aan het lichaam zijn bevestigd, waarbij de beweging slechts in één vlak wordt uitgevoerd, wordt dit op de fusee uitgevoerd door kogelgewrichten (kogellagers). De bovenarm is meestal kleiner van formaat, de bovenarm is groter, waardoor het wiel een negatieve camberhoek krijgt wanneer het naar het midden van de auto wordt gecomprimeerd en positief in het geval van uitrekken vanuit het midden.

Hierdoor krijgt een auto met een dergelijke vering meer stabiliteit in bochten. Het wiel blijft altijd loodrecht op de weg staan ​​en is niet afhankelijk van de positie van de carrosserie. De schokdemper en veer bevinden zich coaxiaal, maar verschillen van de MacPherson-veerpoot. Het bovenste deel van de schokdemper is bevestigd aan de carrosserie van de auto, het onderste deel is scharnierend bevestigd aan het onderste draagbeen. Zo vervult de schokdemper de taken die hem zijn toegewezen volledig.

Laten we nu eens kijken naar het werkingsprincipe van de ophanging met dubbele draagarmen. De eerste optie is rijden op oneffen wegen, velen zeggen dat een dergelijke ophanging erg stijf is en alle trillingen en schokken worden doorgegeven aan de carrosserie. In feite hangt het allemaal af van de schokdempers en de stijfheid van de veren. Dankzij moderne technologie kan deze stijfheid elektronisch worden aangepast, waardoor de vering hard of zacht wordt. Het wiel, dat een oneffenheid raakt, brengt alle impactkracht over naar de onderste en bovenste hendels, die op hun beurt naar de veerpoot gaan, en een schokdemper helpt de impact te verzachten.

De tweede optie, waarvoor de dubbele wishbone-ophanging zo gewaardeerd wordt, is een uitstekende training tijdens overbelasting en scherpe bochten. De bovenarm is meestal kleiner, de onderarm is groter. Hierdoor zal het wiel perfect in verticale positie blijven, als je met hoge snelheid een scherpe bocht ingaat, geven de hendels het wiel geen rol, waardoor het vlak en goede grip op het wegdek behouden blijft. Voor snel accelereren spelen de hendels ook een belangrijke rol, schakelen tussen versnellingen geeft vaak body schokken en overbelasting, wat extra druk op de wielen betekent. In dit geval staat het mechanisme de wielen niet toe om naar de zijkanten te verspreiden, en bij hoge snelheid zorgt het ervoor dat de auto goed blijft rijden.

Gezien de kenmerken en mogelijkheden van dubbele wishbone-ophanging, kan men begrijpen waarom deze zo vaak wordt geïnstalleerd op nieuwe, moderne auto's, ondanks zo'n niet nieuw ontwerp. Gedurende alle jaren van zijn bestaan ​​is het mechanisme alleen maar verbeterd en heeft het herhaaldelijk uitstekende resultaten getoond tijdens het rijden. Het is de moeite waard er nogmaals aan te herinneren dat een dergelijke ophanging in de meeste gevallen op de vooras van de machine is geïnstalleerd, in zeer zeldzame gevallen op de achteras.

Ophangschema op twee draagarmen

Ophangschema op twee draagarmen Audi R8 Coupe

1. Schokdemper;
2. schokdemper veer;
3. Bovenste draagarm;
4. Wiel aandrijfas;
5. Spoorstang wielen;
6. Lagere draagarm;
7. sferisch lager;
8. Bouten voor bevestiging aan de carrosserie.

Laten we in meer detail bekijken waar de belangrijkste details verantwoordelijk voor zijn:

Schokbreker - verbonden door een scharnier in het onderste deel met de onderste arm, het bovenste deel is stevig bevestigd aan de carrosserie. De schokdemperveer wordt ondersteund door het bovenste deel van de schokdemper en een speciale veerschotel aan de onderkant. Door hun structuur dempen de schokdemper en de veer trillingen en verzachten ze de kracht van de impact, waardoor de overdracht van trillingen naar de carrosserie wordt geminimaliseerd. In sommige gevallen kunnen de ophanging (afhankelijk van de fabrikant), schokdemper en veer afzonderlijk van elkaar worden geïnstalleerd. De gebruikelijke coaxiale opstelling bespaart ruimte voor de wielen en vermindert gedeeltelijk het gewicht van de auto zelf.Trekstang - vaak zijn hier geen technische kenmerken. De belangrijkste taak is om de wielen verticaal naar links of rechts te draaien ten opzichte van het midden van de as. Alle bevestigingsmiddelen zijn gebaseerd op twee kogelgewrichten, onder en boven.

Het onderste draagarm bevindt zich meestal aan de onderkant van de gehele ophangingsstructuur. Bevestigd met stille blokken en boutverbindingen. Afhankelijk van de variëteit kunnen ze L-vormig of U-vormig zijn, terwijl ze, ondanks hun omslachtigheid, de mogelijkheid bieden om de aandrijving op de wielen van een auto te installeren.

De bovenste hendel is zo gemaakt dat deze aan de bovenkant, met behulp van stille blokken, is bevestigd aan speciale carrosseriebeugels en vanaf de achterkant aan de fusee. Hoewel, zoals de praktijk laat zien, er dergelijke versies van de hendel zijn, wanneer dergelijke beugels als onderdeel van de balk worden beschouwd. Bij verschillende vormen verandert de rol van de bovenarm niet, deze ondersteunt het mechanisme en werkt de onderarm tegen.

Voor- en nadelen van dubbele wishbone-ophanging

Elk mechanisme heeft zijn voor- en nadelen, in sommige opzichten beter en in sommige opzichten slechter. De ophanging met dubbele draagarm is geen uitzondering, en om het in meer detail te begrijpen, zullen we het in detail bekijken.

Sommige experts kunnen nog steeds hun positieve en negatieve mening geven over de ophanging met dubbele draagarmen. Liefhebbers van snel rijden kunnen met één stem zeggen dat dit de meest ideale ophangingsopties zijn voor sportwagens.

Welke auto's zijn geïnstalleerd?

Het is één ding om het werkingsprincipe en het apparaat van de dubbele wishbone-ophanging te overwegen, maar laten we voor een beter voorbeeld eens kijken naar een lijst met de meest populaire merken en modellen van auto's. Zoals eerder vermeld, is de ophanging te vinden op sport- of premiumauto's. Moderne ingenieurs en autofabrikanten proberen afstand te nemen van deze klasse ophanging, ze af te ronden en aan te passen, maar aan de andere kant blijft het dubbele draagarmsysteem een ​​klassieker en de basis voor moderne innovaties.

Meestal is een vergelijkbare ophanging met dubbele draagarmen te vinden op:

• Maserati Gran Turismo;
• Maserati Gran Cabrio;
• Maybach Exelero;
• Alfa Romeo 8C Competizione / Spider;
• Arash AF-10;
• ontwijk adder;
• Audi R8 Coupé
• Opel Insignia;
• Jaguar E-Type;
• Aston Martin DB5;
• Formule 1-raceauto's;
• Mercedes-Benz SLS AMG;
• Tesla Model S.

De lijst bevat zowel sport- als premiumauto's, ouder en moderner. Gedurende de lange jaren van bestaan ​​heeft de ophanging zich zeer goed bewezen en ondanks de vele modificaties en modificaties is deze gebaseerd op hetzelfde systeem met een bepaald aantal kenmerken.

Wishbone ophanging onderdelen prijs

Er is herhaaldelijk vermeld dat het onderhoud van de ophanging met dubbele draagarmen niet het goedkoopste is, dus het falen van een onderdeel vereist revisie van een deel of alle wielophanging. Het heeft geen zin om te praten over een specifieke prijs, een specifiek onderdeel, aangezien elke fabrikant zijn eigen prijs bepaalt voor ophangingscomponenten.

Denk bijvoorbeeld aan de kosten van ophangingsonderdelen voor een Audi R8 Coupé:

Het is te zien dat zelfs een kleine lijst met ophangingsonderdelen van de Audi R8 Coupé op de prijs bijt, en dit is rekening houdend met slechts één wiel, respectievelijk de prijs aan beide zijden van de auto zal twee keer zo hoog zijn. Velen zeggen dat door zichzelf zo'n dure auto toe te staan, de eigenaar vaak niet kijkt naar de kosten van onderdelen en reserveonderdelen, maar deze op tijd probeert te repareren.

Ondanks dergelijk duur onderhoud en niet de laatste ontwikkelingen, blijft dubbele wishbone-ophanging in trek bij premium- en sportwagens. Een enorm pluspunt is de betrouwbaarheid van dit mechanisme, bewezen in de tijd en in verschillende situaties. Volgens experts kan deze ondersoort van onafhankelijke ophanging in de komende 5 jaar alleen worden gemoderniseerd, maar anders zullen de technologie en kenmerken klassiek zijn.

Beoordelingen van de dubbele draagarmophanging

1. Voor wie van snelheid en zelfverzekerd rijgedrag houdt, is double wishbone-ophanging de juiste keuze. Meerdere keren heb ik auto's met een soortgelijk systeem moeten besturen, de bestuurbaarheid is onbegrijpelijk. De auto reageert gewoon direct op het stuurwiel en de weg ligt perfect, zelfs bij hoge snelheid.
2. Het apparaat van een dergelijke ophanging is complex, op dezelfde manier als reparaties. Een groot pluspunt is dat het praktisch niet nodig is om de wieluitlijning aan te passen, omdat de mechanismen het wiel verticaal trekken. Het nadeel is dure service en er is geen manier om er vanaf te komen.
3. Het veercomfort op de draagarmen is uitstekend, zeker als de schokbreker en de veer zacht zijn. Je voelt nauwelijks oneffenheden op de weg en de auto lijkt in de lucht te zweven. Blootstelling aan overbelasting en handling op hoogte, maar de daaropvolgende reparatie van de ophanging "raakt" de zak van de eigenaar.